جوشکاری اولتراسونیک یک فرآیند اتصال حالت جامد است که از ارتعاشات صوتی اولتراسونیک با فرکانس بالا استفاده می کند که به صورت موضعی برای قطعات کار که تحت فشار کنار هم نگه داشته می شوند، اعمال می شود.
این تکنیک که هم برای جوشکاری پلاستیک و هم برای جوش فلز استفاده می شود، می تواند مواد غیر مشابه را به هم متصل کند.
هنگامی که بر روی فلزات اعمال می شود، دما در زیر نقطه ذوب مواد باقی می ماند، به این معنی که خواص فلزات تغییر نمی کند، همانطور که در مورد روش های اتصال در دمای بالاتر ممکن است رخ دهد.
جوشکاری اولتراسونیک نیاز به اتصال پیچ‌ها، میخ‌ها، چسب‌ها یا مواد لحیم کاری را برطرف می‌کند و آن را برای طیف وسیعی از کاربردها از خودرو و هوافضا گرفته تا پزشکی و محاسبات محبوب می‌کند.
جوشکاری اولتراسونیک اولیه تنها قادر به اتصال پلاستیک های سفت و سخت بود و اولین بار در صنعت اسباب بازی استفاده شد.با این حال، اولین خودرویی که به طور کامل از پلاستیک ساخته شد، در سال 1969 با جوشکاری پلاستیک اولتراسونیک مونتاژ شد. صنعت خودروسازی ایده یک خودروی تمام پلاستیکی را کنار گذاشت، اما همچنان از جوشکاری اولتراسونیک استفاده می‌کند زیرا این فناوری توسط صنایع دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفت.
