فناوری عملیات حرارتی در پردازش فلز ضروری است.این می تواند باعث شود که قطعه کار فلزی دارای خواص مکانیکی، خواص فیزیکی و خواص شیمیایی مورد نیاز باشد.فرآیندهای عملیات حرارتی فلز را می توان تقریباً به سه دسته تقسیم کرد: یکی عملیات حرارتی کلی، دیگری عملیات حرارتی سطحی و عملیات حرارتی شیمیایی.در این سه دسته، چندین فرآیند عملیات حرارتی مختلف با توجه به محیط گرمایش، دمای گرمایش و روش سرمایش متفاوت وجود دارد.در فرآیندهای مختلف تصفیه، یک فلز می تواند ساختارهای متفاوتی را نیز به دست آورد که در نتیجه خواص متفاوتی دارد.
1، فرآیندهای عملیات حرارتی چیست؟
1. عملیات حرارتی یکپارچه
همانطور که از نام آن پیداست، عملیات حرارتی انتگرال یک فرآیند عملیات حرارتی فلز است که قطعه کار را به طور کلی گرم می کند، پس از گرم شدن با سرعت مناسب خنک می کند، ساختار متالوگرافی مورد نظر را به دست می آورد و خواص مکانیکی کلی آن را تغییر می دهد.در میان آنها، بازپخت، نرمال کردن، خاموش کردن و تمپر کردن فرآیندهای اصلی پردازش حرارتی کلی فولاد هستند.
2. عملیات حرارتی شیمیایی
عملیات حرارتی شیمیایی نیاز به غوطه وری قطعات کار فلزی یا آلیاژی برای حفظ گرما با کمک محیط فعال در دمای معین دارد، به طوری که سطح قطعه کار بتواند با اتم های یک یا عناصر شیمیایی غلیظ نفوذ کند.از طریق فرآیند سه مرحله ای عملیات حرارتی شیمیایی گرمایش → حفظ حرارت → خنک کننده، ترکیب شیمیایی، ساختار و عملکرد قطعه کار را می توان تغییر داد.در عین حال، سطح قطعه کار پس از کوئنچ و دمای پایین می تواند سختی، مقاومت در برابر سایش و خستگی تماس بالاتری داشته باشد و در عین حال می تواند از استحکام و چقرمگی بیشتر هسته نیز اطمینان حاصل کند.
تغییر اصلی قطعه کار پس از عملیات حرارتی شیمیایی این است که پارامترهای فنی دارای دو جنبه هستند، یکی عمق لایه سخت شده، دیگری سختی سطح است.اولی نیاز به استفاده از سختی سنج ویکرز برای تشخیص فاصله از سطح قطعه کار تا سختی کاهش یافته به 50HRC دارد که به اصطلاح عمق سخت شدن است.
آزمایش سطحی قطعات کار شده با حرارت شیمیایی شباهت‌های خاصی با تست سختی قطعه‌های کار گرما کوئنچ سطح دارد.آنها را می توان با سختی سنج ویکرز، سختی سنج راکول سطحی و طول سنج تست کرد.با این تفاوت که ضخامت بعد از نیتروژن دهی نسبتاً نازک است.اگر بیشتر از 0.7 میلی متر نباشد، سختی سنج راکول را نمی توان استفاده کرد.
3. عملیات حرارتی خاموش کردن سطح
کوئنچ سطحی تنها کوئنچ لایه سطحی قطعات فولادی است.عملیات حرارتی آن با روش گرمایش سریع مشخص می شود، که به سرعت سطح قطعات فولادی را تا دمای خاموش شدن گرم می کند و سپس به سرعت سرد می شود، به طوری که لایه سطحی قطعات فولادی می تواند تا عمق مشخصی سخت شود، در حالی که قلب می تواند باقی بماند. در حالت اولیه
عملیات حرارتی خاموش کردن سطح عمدتاً با گرم کردن یا حرارت دادن شعله انجام می شود.پارامترهای فنی اصلی عبارتند از سختی سطح، سختی موضعی و عمق لایه سخت شده موثر.برای تست سختی می توان از سختی سنج ویکرز یا سختی سنج راکول استفاده کرد.انتخاب نیروی آزمایش به طور مستقیم با عمق موثر لایه سخت شده و سختی سطح قطعه کار مرتبط است.