توانایی فولاد کوئنچ شده برای مقاومت در برابر کاهش سختی در حین تمپر کردن، پایداری تمپرینگ نامیده می شود.از آنجایی که عنصر آلیاژی می‌تواند مانع یا به تاخیر انداختن تبدیل فولاد خاموش شده در حین پخت شود، می‌تواند تجزیه مارتنزیت و تبدیل آستنیت باقی‌مانده را به تاخیر بیاندازد، دمای تبلور مجدد فریت را افزایش دهد و کاربیدها را در تجمع کردن مشکل کند. درجه زیادی از پراکندگیبنابراین، پایداری حرارت فولاد آلیاژی بهتر از فولاد کربنی است.برای فولادی با پایداری حرارتی بالاتر می توان از دمای اعتدال بالاتر استفاده کرد، تنش خاموش شدن را می توان به طور کامل حذف کرد و خواص مکانیکی جامع پس از تمپر نیز می تواند بهتر باشد.
