برش به طور تقریبی بر اساس دندانه های مرکزی به تراشکاری، فرز و برش تقسیم می شود (برش انتهایی مته ها و آسیاب های انتهایی و غیره) و گرمای برش این فرآیندهای برش نیز تأثیرات متفاوتی بر روی نوک دارد.چرخش یک برش مداوم است، نیروی برشی که توسط نوک متحمل می شود تغییر آشکاری ندارد و گرمای برش به طور مداوم بر روی لبه برش عمل می کند.آسیاب یک برش متناوب است.نیروی برش به طور متناوب بر روی نوک اثر می گذارد و در حین برش لرزش ایجاد می شود.اثر حرارتی روی نوک به این صورت است که گرمایش در حین برش و خنک شدن در هنگام برش غیر برش به طور متناوب انجام می شود و گرمای کل کمتر از آن در هنگام تراشکاری است.
گرمای برش در حین آسیاب یک پدیده گرمایش متناوب است و دندانه های کاتر در هنگام برش کاری سرد نمی شوند که منجر به افزایش طول عمر ابزار می شود.مؤسسه فیزیک و شیمی ژاپن یک آزمایش مقایسه ای در مورد عمر ابزار تراشکاری و فرز انجام داده است.ابزارهای برشی که برای فرز استفاده می شود آسیاب های گلوله ای و تراشکاری از ابزارهای تراشکاری عمومی هستند.آزمایش‌های مقایسه‌ای برش تحت همان مواد فرآوری‌شده و شرایط برش (به دلیل روش‌های مختلف برش، عمق برش، سرعت تغذیه، سرعت برش و غیره تقریباً می‌تواند یکسان باشد) و شرایط محیطی یکسان انجام می‌شود.نتایج نشان می دهد که آسیاب برای افزایش عمر ابزار مفیدتر است.
هنگام برش با ابزارهایی مانند مته ها و آسیاب های گلوله ای با لبه های مرکزی (یعنی قطعات با سرعت برش = 0 متر در دقیقه)، عمر ابزار در نزدیکی لبه مرکزی اغلب کم است، اما همچنان در هنگام تراشکاری قوی تر از آن است.هنگام برش مواد دشوار ماشین کاری، لبه برش تا حد زیادی تحت تأثیر گرما قرار می گیرد که اغلب عمر ابزار را کاهش می دهد.اگر روش برش آسیاب باشد، عمر ابزار نسبتا طولانی خواهد بود.با این حال، مواد سخت ماشین آلات را نمی توان همیشه آسیاب کرد، و همیشه زمان هایی وجود دارد که عملیات تراشکاری یا حفاری مورد نیاز است.بنابراین، اقدامات فنی مربوطه باید برای روش های مختلف برش برای بهبود کارایی پردازش انجام شود.
