همه مواد برای پردازش قطعات دقیق را نمی توان دقیقا پردازش کرد.برخی از مواد خیلی سخت هستند که از سختی دستگاه پردازش بیشتر است و ممکن است دستگاه را بشکند.بنابراین، این مواد برای ماشینکاری دقیق مناسب نیستند، مگر اینکه از مواد خاص یا برش لیزری ساخته شده باشند.
مواد برای پردازش قطعات دقیق به دو دسته مواد فلزی و مواد غیر فلزی تقسیم می شوند.
برای مواد فلزی عمومی، سختی فولاد زنگ نزن بیشترین سختی را دارد، پس از آن چدن، پس از آن مس، و در نهایت آلومینیوم.فرآوری سرامیک و پلاستیک به پردازش مواد غیرفلزی تعلق دارد.
1. اولین مورد الزامات سختی مواد است.در برخی موارد، هر چه سختی مواد بیشتر باشد، بهتر است.این فقط به سختی مورد نیاز قطعات ماشینکاری شده محدود می شود.مواد ماشین کاری شده نباید خیلی سفت باشند.اگر سخت‌تر از قطعات ماشینکاری شده باشند، نمی‌توانند ماشینکاری شوند.
2. ثانیاً مواد از نظر سختی و نرمی متوسط حداقل یک درجه کمتر از سختی قطعات است.در عین حال، این بستگی به نقش اجزای پردازش شده و انتخاب معقول مواد برای قطعات دارد.
پردازش قطعات دقیق
در یک کلام، الزاماتی برای مواد در ماشینکاری دقیق وجود دارد.همه مواد برای ماشین کاری مناسب نیستند، مانند مواد خیلی نرم یا خیلی سخت.اولی برای ماشین کاری ضروری نیست، در حالی که دومی نمی تواند.
بنابراین اساسی ترین نکته توجه به تراکم مواد قبل از پردازش است.اگر چگالی بیش از حد بزرگ باشد، معادل سختی بزرگ است.اگر سختی از سختی قطعات ماشین بیشتر شود (ابزار تراش)، پردازش غیرممکن است.این نه تنها به قطعات آسیب می رساند، بلکه باعث ایجاد خطرهایی مانند پرواز ابزار به بیرون و آسیب رساندن به افراد می شود.بنابراین، به طور کلی، برای پردازش مکانیکی، مواد باید کمتر از سختی ماشین ابزار باشد تا بتوان آن را پردازش کرد.
