«اینترنت + تولید» موضوع مهمی در تحول تمامی صنایع تولیدی سنتی است.آلمان صنعت 4.0 را پیشنهاد کرد، ایالات متحده تولید پیشرفته را به عنوان یک استراتژی ملی و چین پیشنهاد "ساخت چین 2025" را ارائه کرد.همه اینها نشان می دهد که اگر صنعت تولیدی نتواند شبکه ای شود، چاره ای نیست.
اخیراً، حایر یک بار دیگر توسط مدرسه بازرگانی هاروارد در کتابخانه موردی نوشته شد و توسط معلمان و دانشجویان هاروارد تحسین شد.در واقع، این نشان می دهد که اکتشاف حایر نشان دهنده یک جهت است، یعنی مسیر تحول به سمت اینترنت که همه شرکت های بزرگ دنیا به دنبال آن هستند.از نظر "اینترنت + تولید"، اکتشاف حایر یک کارخانه به هم پیوسته است.با این حال، نمی توان آن را به سادگی به عنوان "تعویض ماشین" فهمید، و همچنین یک کارخانه هوشمند نیست.در عوض، می‌خواهد یک اکوسیستم ایجاد کند و کل سیستم و فرآیند شرکت باید زیر و رو شود.
به طور خاص، این نوع براندازی بر سه جنبه تمرکز دارد: اول، براندازی شرکت‌ها، یعنی براندازی شرکت‌ها از سازمان‌های سلسله مراتبی هرمی سنتی به سازمان‌های پلت فرم.دوم، براندازی مفهوم مشتری، یعنی از مشتری به کاربر، برای رفع نیازهای شخصی کاربران.سوم، براندازی کارکنان، از کارفرمایان و مجریان اصلی گرفته تا کارآفرینان و شرکا.این براندازی را می توان به عنوان سه نوسازی حایر خلاصه کرد: پلت فرم سازمانی، شخصی سازی کاربر و سازنده کارمند.
این تغییرات به این معنی نیست که آیا شرکت‌ها می‌خواهند تغییر کنند، بلکه اینترنت باعث تغییر شما می‌شود.از آنجایی که زمان های سنتی بازارهای یک طرفه است تا زمانی که محصولات ساخته شود، مردم آن را می خرند و مجموعه محصولات به پایان می رسد.عصر اینترنت یک بازار دو طرفه است که نه مشتریان برای محصولات بلکه به ترافیک کاربران نیاز دارد.این امر مستلزم آن است که شرکت ها سیستم بوروکراتیک سنتی را بشکنند و به شرکت های پلت فرم تبدیل شوند.
بنابراین، شرکت هایی که با عصر اینترنت سازگار می شوند باید: غیرمتمرکز باشند، یعنی رهبران و مافوق بنگاه ها مرکز نیستند، بلکه کاربر مرکز است.بینابینی به معنای حذف "لایه میانی" و حذف تمام بخش هایی است که به طور خاص کارمندان را ارزیابی می کنند.پس از این تغییر، تنها سه نوع از افراد در Haier وجود دارد: صاحبان پلتفرم، صاحبان شرکت های کوچک و سازندگان.صاحب پلتفرم باید منابع پلتفرم را برای کارآفرینان فراهم کند، مالک شرکت خرد تیم کارآفرین است و کارمندان سابق باید به سازندگان تبدیل شوند.
وقتی صحبت از شخصی سازی کاربر می شود، ابتدا باید یک مفهوم را تغییر دهیم: مشتریان و کاربران متفاوت هستند.ضرب المثلی در دوران سنتی وجود دارد که می گویند "پرداخت پایان فروش است".اما در عصر اینترنت، پرداخت باید آغاز فروش باشد.کاربران نه تنها چیزها را می خرند، بلکه در طراحی جلویی نیز مشارکت می کنند.برای رسیدن به این هدف، کارخانه باید به یک کارخانه به هم پیوسته تبدیل شود تا نیازهای شخصی کاربران را برآورده کند.
بنابراین کارخانه باید ابتدا به «کارخانه بلک لایت» تبدیل شود.چهار کارخانه حایر چراغ برق ندارند و نیازی به تجهیزات گرمایشی ندارند، زیرا در آنها مردمی وجود ندارد.پس از برآورده شدن نیازهای شخصی شده اجتماعی، آنچه مورد نیاز است طراحی مجازی و ساخت هوشمند است.در حال حاضر نیازی به معرفی دستی در کارگاه نیست.
در حال حاضر، فرآیند از طراحی تا ساخت و بسته بندی محصولات سفارشی را می توان به تلفن های همراه Haier ارسال کرد تا به طور کامل "تجسم" را درک کند، که "کارخانه شفاف" حایر نیز انجام می دهد.در حال حاضر، میزان سفارشی سازی شخصی سازی شده زیاد نیست.وقتی 100000 کاربر 100000 درخواست را مطرح می کنند، کاری که باید انجام دهیم این نیست که بتوانیم 100000 محصول مختلف بسازیم، بلکه از تعامل دایره کاربر برای دستیابی به یک مدل متمرکزتر در پایان استفاده کنیم.فرقی نمی کند محصول جدید باشد.
استاندارد اندازه گیری آلمان برای Industry 4.0 "استراتژی دو بعدی" است: محور افقی ارزش شرکت است، که میزان بهبود صورت های مالی است.محور عمودی ارزش کل زنجیره ارزش است و از بالادست به پایین دست سود می برد."استراتژی دو بعدی" هایر برای کاوش در کارخانه اینترنت کمی متفاوت است.محور افقی نیز ارزش سازمانی است، اما محور عمودی باید ارزش سفارشی سازی شخصی باشد.ما باید ارزش کاربری بیشتری به ارمغان بیاوریم و تنها از این طریق می توانیم ارزش بیشتری را برای شرکت به ارمغان بیاوریم.
روند فعلی توسعه جهانی اینترنت دقیقاً مانند فلسفه تأیید، نفی، نفی نفی است.در آغاز انقلاب صنعتی، کارگاه های کوچک صنعتی تولید و خود را می فروختند.بعدها به تولید انبوه تبدیل شد و تولید و بازاریابی از هم جدا شد.با این حال، عصر اینترنت به تولید خود و فروش خود بازگشته است، یعنی پس از درخواست کاربر، کارخانه می تواند بلافاصله تولید کند.
برخی از مردم می گویند که کارخانه های متصل ممکن است تجارت الکترونیک را خراب کنند.این هدف نهایی نیست.هدف نهایی این است که همه تولید کننده و مصرف کننده باشند.به عنوان مثال، یک چاپگر سه بعدی هم تولید کننده و هم مصرف کننده است.به عنوان مثال، استفاده از انرژی خورشیدی برای تولید برق و انتقال آن به شبکه برق، هم تولیدکننده و هم مصرف کننده است.
علم اقتصاد معتقد است که بدون مبادله هیچ ارزشی وجود ندارد.با این حال، هنگامی که اینترنت به مرحله بعدی توسعه یابد، این نظریه زیر و رو خواهد شد.تا آن زمان، مردم به دنبال ارزش مشترک خواهند بود.
