در حالی که یک سازنده ممکن است بسته به نیازهای خاص محصول یا مشتری استفاده از چاپ سه بعدی یا قالب گیری تزریقی را انتخاب کند، این دو فرآیند را می توان به نفع زیادی ترکیب کرد.این امر به ویژه هنگام ساخت محصولات جدید، ایجاد قالب های تزریق یا تولید دسته های کوچک برای آزمایش صادق است.
با استفاده از پرینت سه بعدی برای نمونه سازی اولیه محصولات جدید، تولیدکنندگان و مشتریان آنها می توانند طرح ها را به سرعت و به راحتی آزمایش، بررسی و تکرار کنند.این بدان معناست که قبل از سرمایهگذاری در قالبهای گرانقیمت تزریق فلز که قابل تنظیم نیستند، میتوان محصولات را تا زمانی که از بالاترین کیفیت و عملکرد ممکن برخوردار باشند، بهبود بخشید.
علاوه بر این، مدل های اصلی و درج های قالب را می توان برای ابزارهای قالب گیری تزریقی چاپ سه بعدی استفاده کرد.درج های قالب را می توان برای افزودن ویژگی های خاص به یک قسمت، مانند آرم یا بافت، یا ایجاد هندسه های پیچیده با ویژگی های پیچیده تر استفاده کرد.این روشها میتوانند سریعتر و ارزانتر از روشهای سنتی قالبسازی مانند ماشینکاری یا EDM باشند.
با این حال، این درج های قالب اغلب عمر مفید کوتاهی دارند زیرا از مواد نرم تری نسبت به قالب های تزریق معمولی مانند پلاستیک به جای فولاد ساخته شده اند.این بدان معناست که استفاده از پرینت سه بعدی برای ساخت قالب در حال حاضر رایج ترین روش تولید نیست.اگرچه درجه بالاتری از انعطاف پذیری و مقرون به صرفه بودن را ارائه می دهد، به این معنی که ممکن است در آینده محبوب تر شود.
انعطاف پذیری و مقرون به صرفه بودن پرینت سه بعدی به این معنی است که روشی عالی برای ایجاد دسته های کوچکی از محصولات جدید برای آزمایش مشتریان است.بنابراین، کسبوکارها تا زمانی که بدانند محصول سود یا سود مورد نظر را به دست میآورد، نیازی به سرمایهگذاری سنگین روی ابزارآلات فلزی ندارند.همچنین به آنها اجازه می دهد تا بازخورد مشتری را دریافت کنند و طراحی نهایی را بدون متحمل شدن هزینه های هنگفت به درستی تنظیم کنند.
به طور خلاصه، با ترکیب دو فرآیند چاپ سه بعدی و قالبگیری تزریقی، تولیدکنندگان میتوانند تولید انبوه محصولات یا قطعات را دقیقتر، مقرونبهصرفهتر و چابکتر کنند.