بحث در مورد روش برش رزوه تراش cnc

روش برش رزوه بر روی تراش CNC را ماشین کاری رزوه تک نقطه ای با درج رزوه شاخص می گویند.از آنجایی که پردازش نخ هم برش و هم شکل دادن است، شکل و اندازه درج نخ باید با شکل و اندازه نخ تمام شده مطابقت داشته باشد.
ابعاد مطابقت دارد.بر اساس تعریف، ماشینکاری رزوه تک نقطه ای فرآیند برش شیارهای مارپیچی با شکل خاص است.هر بار که دوک برای یک دایره می چرخد، سرعت رو به جلو یکنواخت است.یکنواختی رزوه توسط نرخ تغذیه برنامه ریزی شده در نرخ تغذیه در هر دور کنترل می شود.

Threading نرخ خوراک همیشه پیشرو نخ است، نه گام.برای نخ های تک سر، سرب و گام یکسان است.از آنجایی که ماشین کاری رزوه تک نقطه ای یک فرآیند چندگانه است، سیستم CNC همگام سازی دوک را برای هر ماشین کاری رزوه فراهم می کند.

تراش CNC
محاسبه عمق نخ

مهم نیست که از چه روش پردازش نخ استفاده می شود، عمق نخ برای محاسبات مختلف مورد نیاز است.می توان آن را از این فرمول های رایج محاسبه کرد (TPI تعداد نخ ها در هر اینچ است):
رشته V خارجی (واحد متریک یا مرسوم آمریکایی 60 درجه است):
رشته V داخلی (واحد متریک یا مرسوم آمریکایی 60 درجه است)
گام نخ = فاصله بین دو نقطه متناظر از رزوه های مجاور.
در نقشه های متریک، گام به عنوان بخشی از تعیین نخ مشخص می شود.
سرب رزوه = فاصله ای که ابزار رزوه در امتداد محور پیش می رود زمانی که دوک برای یک دور می چرخد.
سرعت اسپیندل همیشه در حالت r/min مستقیم (G97) برنامه ریزی می شود، نه در حالت سرعت سطح ثابت G96.

حالت تغذیه
نحوه ورود کاتر نخ به مواد را می توان به روش های مختلفی با استفاده از دو روش تغذیه موجود برنامه ریزی کرد.تغذیه نوعی حرکت است که از یک زمان به زمان دیگر منتقل می شود.سه روش اصلی تغذیه با نخ در شکل 29 نشان داده شده است:
1) روش برش - همچنین به عنوان تغذیه شعاعی شناخته می شود
2) روش زاویه ای - همچنین به عنوان تغذیه مرکب یا جانبی شناخته می شود
3) روش زاویه اصلاح شده - همچنین به عنوان خوراک ترکیبی اصلاح شده (سمت) شناخته می شود
معمولاً نرخ خوراک مشخص شده برای دستیابی به بهترین شرایط برش لبه تیغه در یک ماده مشخص انتخاب می شود.به استثنای برخی از سرب های بسیار ریز و مواد نرم، اکثر برش های نخ از تغذیه مرکب یا تغذیه مرکب بهبود یافته (روش زاویه ای) بهره می برند، مشروط بر اینکه هندسه نخ این روش را اجازه دهد.به عنوان مثال، نخ های مربعی به تغذیه شعاعی نیاز دارند، در حالی که نخ های Acme از خوراک مرکب بهره مند خواهند شد.

چهار روش را می توان برای نخ خوراک مرکب استفاده کرد:
1) مقدار برش ثابت
2) عمق برش ثابت
3) برش یک لبه
4) برش دو طرفه
قطعات پردازش تراش CNC

تغذیه شعاعی
در صورت مناسب بودن شرایط، خوراک شعاعی یکی از متداول‌ترین روش‌های پردازش رزوه است.برای حرکت برش عمود بر قطر در حال برش اعمال می شود.قطر هر سوراخ رزوه ای به عنوان محور X مشخص می شود، در حالی که نقطه شروع محور Z بدون تغییر باقی می ماند.این روش خوراک برای
مواد نرم، مانند برنج، برخی از گریدهای آلومینیوم و غیره. در مواد سخت تر، ممکن است به یکپارچگی رزوه آسیب برساند و توصیه نمی شود.
نتیجه اجتناب ناپذیر حرکت تغذیه شعاعی این است که دو لبه تیغه به طور همزمان کار می کنند.از آنجایی که لبه‌های تیغه‌ها مخالف یکدیگر هستند، تراشه‌ها در هر دو لبه به طور همزمان ایجاد می‌شوند که منجر به مشکلاتی می‌شود که می‌توان آن را به دمای بالا، نبود مسیر خنک‌کننده و سایش ابزار ردیابی کرد.اگر تغذیه شعاعی باعث بی کیفیتی نخ شود، روش تغذیه مرکب معمولاً می تواند مشکل را حل کند.

خوراک مرکب
روش تغذیه مرکب - همچنین به عنوان روش تغذیه جانبی شناخته می شود - متفاوت عمل می کند.به جای تغذیه ابزار رزوه ای عمود بر قطر قطعه، موقعیتی که هر بار عبور داده می شود با مثلث سازی به موقعیت Z جدید منتقل می شود.این روش منجر به ماشینکاری با نخ می شود، جایی که بیشتر برش در یک لبه انجام می شود.از آنجایی که تنها یک لبه تیغه بیشتر کار را تکمیل می کند، گرمای تولید شده را می توان از لبه ابزار دفع کرد و تراشه های برش پیچ خورده، در نتیجه عمر ابزار افزایش می یابد.
با استفاده از روش پردازش رزوه مرکب، می‌توانید از عمق نخ عمیق‌تر و نخ‌های کمتر برای اکثر نخ‌ها استفاده کنید.خوراک مرکب را می توان با ایجاد شکاف 1 تا 2 درجه در یک لبه برای جلوگیری از اصطکاک اصلاح کرد.زاویه نخ با زاویه درج نخ حفظ می شود.

عملیات نخ
بسیاری از عملیات پردازش رزوه را می توان برای ماشین کاری تراش معمولی NC برنامه ریزی کرد.برخی از عملیات ها به انواع خاصی از درج های نخ نیاز دارند و برخی از عملیات فقط در صورتی قابل برنامه ریزی هستند که سیستم کنترل به عملکردهای ویژه (اختیاری) مجهز باشد:
نخ سربی ثابت (معمولاً G32 یا G76)
رزوه های سرب متغیر - افزایش یا کاهش (گزینه ویژه) (G34 و G35)
دستور G32 گاهی اوقات به عنوان "نخ زدن دست طولانی" نامیده می شود زیرا هر حرکت ابزار به عنوان یک بلوک برنامه ریزی شده است.برنامه هایی که از G32 استفاده می کنند می توانند طولانی و بدون برنامه ریزی مجدد عمده ویرایش شوند.از طرف دیگر، روش G32 انعطاف پذیری زیادی را فراهم می کند و معمولاً تنها روش موجود است، مخصوصاً برای نخ های خاص.فرمت برنامه نویسی G32 حداقل به چهار بخش ورودی برنامه نیاز دارد تا یک ماشینکاری با نخ از موقعیت شروع شروع شود:

چرخه نخ (G76)
G76 یک چرخه مکرر از پردازش نخ است و متداول ترین روشی است که برای تولید بیشتر اشکال نخ استفاده می شود.مشابه چرخه خشن، دو نسخه از G76 بسته به سیستم کنترل مورد استفاده وجود دارد.برای کنترل‌های قدیمی‌تر، از قالب تک بلوک و برای کنترل‌های جدیدتر از قالب دو بلوکی استفاده کنید.فرمت دو بلوک تنظیمات اضافی را ارائه می دهد که در روش یک بلوک در دسترس نیستند.
چند رشته ای
رزوه های چند سر را می توان با استفاده از دستورالعمل های ماشین کاری رزوه G32 یا G76 برنامه ریزی کرد.سرب (و نرخ خوراک) یک نخ چندگانه همیشه تعداد شروع ضرب در گام است.به عنوان مثال، یک نخ سه سر با گام 0.0625 (16 TPI) 0.1875 (F0.1875) خواهد بود.برای دستیابی به توزیع صحیح هر نقطه شروع در اطراف استوانه، هر نخ باید با زاویه مساوی شروع شود.