در ابتدای طراحی، شکل ساختاری قطعه باید دو الزام اصلی را برآورده کند، یکی الزامات طراحی و دیگری الزامات فرآیند.در عین حال، در طراحی ساختاری قطعات نه تنها باید زیبایی و مدل سازی صنعتی را مد نظر قرار داد، بلکه امکان تکنولوژی را نیز در نظر گرفت.بیشتر سازه های متداول روی قطعات از طریق ریخته گری (یا آهنگری) و ماشین کاری به دست می آیند، بنابراین به آنها ساختارهای فرآیندی می گویند.درک ساختار فرآیند مشترک قطعات، مبنای یادگیری نقشه های قطعه است.
ساختار فرآیند ریخته گری بر روی قطعات
1. فیله ریخته گری
به منظور سهولت در مدل سازی ریخته گری، هنگام بیرون کشیدن قالب از قالب ماسه ای از ریزش شن و ماسه از گوشه قالب خودداری کنید و هنگام ریختن گوشه را بشویید و از بروز عیوب ریخته گری مانند ترک، تخلخل سازمانی و حفره انقباض در محل جلوگیری کنید. گوشه ریخته گری، بنابراین محل تلاقی سطوح مجاور روی ریخته گری باید به گوشه های گرد تبدیل شود.برای قطعات قالب‌گیری فشرده، فیله‌ها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که مواد خام با قالب پر شده‌اند و راحت است که قطعات را از قالب خارج کنید.
شعاع فیله ریخته گری عموماً 0.2-0.4 برابر ضخامت دیواره است که در استانداردهای مربوطه می توان آن را یافت.شعاع فیله از همان ریخته گری باید یکسان یا نزدیک به یکدیگر باشد.
2. زاویه بلند کردن
در حین قالب گیری، برای خارج کردن قالب چوب از قالب ماسه، اغلب شیب خاصی بر روی دیواره های داخلی و خارجی ریخته گری در جهت بالا بردن قالب طراحی می شود که به آن شیب بالابر قالب (یا شیب ریخته گری) می گویند.زاویه بلند کردن قالب معمولاً 1:100-1:20 است.هنگامی که با زاویه بیان می شود، الگوی چوب برای مدل سازی دستی 1 ° - 3 °، الگوی فلزی 1 ° - 2 °، و الگوی فلزی برای مدل سازی مکانیزم 0.5 ° - 1 درجه است.
از آنجایی که فیله های ریخته گری در تقاطع سطح ریخته گری وجود دارد، خطوط تقاطع روی سطح کمتر آشکار می شوند.برای تشخیص سطوح مختلف هنگام مشاهده نقشه، خطوط تقاطع در نقشه همچنان باید رسم شوند که معمولاً به آنها خطوط انتقال می گویند.روش رسم خط انتقال اساساً مانند خط تقاطع بدون فیله است.
3. ضخامت دیوار ریخته گری
به منظور اطمینان از کیفیت ریخته گری ریخته گری ها، از ایجاد حفره انقباض ناشی از ساختار سست خارج از ضخامت دیوار به دلیل نرخ های سرد و تبلور متفاوت به دلیل ضخامت ناهموار دیواره و ترک در فازهای نازک و ضخیم جلوگیری شود. ضخامت دیواره های ریخته گری باید یکنواخت یا به تدریج تغییر کند تا از تغییرات ناگهانی در ضخامت دیواره و هیپرتروفی موضعی جلوگیری شود.اختلاف ضخامت دیوار نباید خیلی زیاد باشد، بنابراین می توان شیب انتقال را در تقاطع دو دیوار تنظیم کرد.ضخامت دیوار ممکن است در نقشه نشان داده نشود، اما باید در الزامات فنی نشان داده شود.
به منظور تسهیل قالب‌سازی، قالب‌گیری، تمیز کردن ماسه، حذف دریچه و رایزر و ماشینکاری، شکل ریخته‌گری باید تا حد امکان ساده‌سازی شود، شکل تا حد امکان مستقیم باشد و ساختار محدب مقعر کاهش یابد. روی دیوار داخلیریخته گری با ضخامت بیش از حد ضخیم به راحتی می تواند عیوب ریخته گری مانند ترک ها و حفره های انقباض ایجاد کند، اما ریخته گری با ضخامت بسیار نازک به اندازه کافی قوی نیست.به منظور جلوگیری از تأثیر نازک شدن ضخامت بر استحکام، می توان از دنده های تقویت کننده برای جبران استفاده کرد.
