از دهه 1950 تا به امروز، قالب‌گیری تزریقی بر صنعت تولید کالاهای مصرفی مسلط بوده و همه چیز را از اکشن فیگور گرفته تا ظروف دندان مصنوعی به ارمغان آورده است.علیرغم تطبیق پذیری باورنکردنی قالب گیری تزریقی، دارای محدودیت هایی در طراحی است.
فرآیند اولیه قالب گیری تزریقی حرارت دادن و تحت فشار قرار دادن ذرات پلاستیک است تا زمانی که به داخل حفره قالب بریزند.خنک کردن قالب؛قالب را باز کنید؛خارج کردن قطعات؛و سپس قالب را ببندید.تکرار و تکرار، معمولا 10000 بار برای یک دوره تولید پلاستیک، یک میلیون بار در طول عمر قالب.تولید صدها هزار قطعه آسان نیست، اما تغییراتی در طراحی قطعات پلاستیکی ایجاد شده است که ساده ترین آنها توجه به ضخامت دیواره طرح است.
محدودیت ضخامت دیواره قالب گیری تزریقی
اگر هر وسیله پلاستیکی را در اطراف خانه خود جدا کنید، متوجه خواهید شد که ضخامت دیواره اکثر قسمت ها حدود 1 تا 4 میلی متر است (بهترین ضخامت برای قالب گیری) و ضخامت دیواره کل قسمت یکنواخت است.چرا؟دو دلیل وجود دارد.
اول از همه، سرعت خنک کنندگی دیواره نازکتر سریعتر است، که زمان چرخه قالب را کوتاه می کند و زمان لازم برای ساخت هر قطعه را کوتاه می کند.اگر بعد از پر شدن قالب بتوان قطعه پلاستیکی را سریعتر خنک کرد، می‌توان آن را با خیال راحت‌تر و بدون تاب برداشتن سریعتر بیرون راند، و چون هزینه زمان در دستگاه قالب‌گیری تزریقی زیاد است، هزینه تولید قطعه پایین است.
دلیل دوم یکنواختی است: در چرخه خنک کننده ابتدا سطح خارجی قسمت پلاستیکی خنک می شود.انقباض به دلیل خنک شدن؛اگر قطعه دارای ضخامت یکنواخت باشد، در هنگام سرد شدن کل قطعه به طور یکنواخت از قالب جمع می شود و قطعه به آرامی خارج می شود.
با این حال، اگر بخش ضخیم و بخش نازک قسمت مجاور باشند، مرکز ذوب ناحیه ضخیم‌تر پس از جامد شدن ناحیه نازکتر و سطح به سرد شدن و انقباض ادامه می‌دهد.همانطور که این ناحیه ضخیم به سرد شدن ادامه می دهد، منقبض می شود و فقط می تواند مواد را از سطح بکشد.در نتیجه یک فرورفتگی کوچک روی سطح قطعه ایجاد می شود که به آن علامت جمع شدگی می گویند.
علائم انقباض فقط نشان می دهد که طراحی مهندسی مناطق پنهان ضعیف است، اما در سطح تزئینی، ممکن است برای نصب مجدد به ده ها هزار یوان نیاز داشته باشد.چگونه متوجه می شوید که قطعات شما در هنگام قالب گیری تزریقی دارای این مشکلات "دیواره ضخیم" هستند؟
محلول های دیوار ضخیم
خوشبختانه دیوارهای ضخیم راه حل های ساده ای دارند.اولین کاری که باید انجام دهید این است که به منطقه مشکل توجه کنید.در قسمت های زیر می توانید دو مشکل رایج را مشاهده کنید: ضخامت اطراف سوراخ پیچ و ضخامت قسمتی که نیاز به استحکام دارد.
برای سوراخ‌های پیچ در قطعات قالب‌گیری تزریقی، راه‌حل استفاده از "کاسه‌های پیچ" است: یک استوانه کوچک از مواد که مستقیماً سوراخ‌های پیچ را احاطه می‌کند و با یک دنده یا فلنج ماده تقویت‌کننده به بقیه پوسته متصل می‌شود.این اجازه می دهد تا ضخامت دیواره یکنواخت تر و کمتر شود
علائم انقباض
هنگامی که یک ناحیه از قطعه نیاز به استحکام خاصی دارد، اما دیوار بیش از حد ضخیم است، راه حل نیز ساده است: تقویت.به جای اینکه کل قسمت را ضخیم تر و خنک کردن آن سخت تر کنید، بهتر است سطح بیرونی را به صورت یک پوسته نازک کنید و سپس دنده های عمودی مواد را داخل آن اضافه کنید تا استحکام و استحکام را بهبود بخشد.این کار علاوه بر اینکه فرم دهی آسانی دارد، میزان مواد مورد نیاز را نیز کاهش می دهد و هزینه را نیز کاهش می دهد.
پس از تکمیل این تغییرات، می توانید دوباره از ابزار DFM استفاده کنید تا بررسی کنید که آیا تغییرات مشکل را حل کرده است یا خیر.البته، پس از حل شدن همه چیز، می توان نمونه اولیه قطعه را در چاپگر سه بعدی ساخت تا قبل از ادامه ساخت، آن را آزمایش کند.
