مانند ساخت پلاستیک، ساخت فلز تا حد زیادی به نوع و درجه فلز مورد استفاده در تولید بستگی دارد.برخی از فلزات پرکاربرد عبارتند از فولاد، منیزیم، آهن، آلومینیوم، مس و نیکل که هر کدام دارای درجه متفاوتی هستند.در مقایسه با تولید پلاستیک، فلز معمولاً دارای مزایای زیر است:
مقاومت در برابر حرارت: فلزات معمولاً نقطه ذوب بالایی دارند و بعید است در دماهای بالا تجزیه شوند.
بهبود استحکام: نام تجاری فلزی قوی تر، سخت تر و بادوام تر از مارک پلاستیکی است.
تطبیق پذیری: فلزات را می توان از طریق طیف وسیع تری از فرآیندها، از جمله ریخته گری، کشش عمیق، جوشکاری، آهنگری، لحیم کاری و برش براده تولید کرد.
اثربخشی هزینه: فلزات معمولاً یک گزینه مقرون به صرفه هستند، به ویژه در تولید انبوه یا طولانی مدت.
اگرچه پردازش فلز مزایای بسیاری دارد، اما فلز برای هر کاربرد انتخاب ایده آلی نیست.برخی از معایب ساخت فلز عبارتند از:
عملیات کمکی: فرآوری فلز به احتمال زیاد به فرآیندهای پس از فرآوری نیاز دارد، مانند تکمیل، رنگ آمیزی و سنگ زدایی که زمان بر و پرهزینه هستند.
محدودیت های طراحی: ویسکوزیته و رفتار جریان مذاب برخی از فلزات برای ماشینکاری هندسه ها یا اشکال بسیار پیچیده مناسب نیستند.
هزینه راه اندازی بالا: ابزارهای فلزی معمولاً گرانتر از ابزارهای مشابه تولید پلاستیک هستند.